پیسی یا برص یا ویتیلیگو چیست: علائم، علل، و درمان

ویتیلیگو چیست؟

ویتیلیگو (تلفظ “vit-il-EYE-go”) یک بیماری پوستی است که باعث می شود پوست شما رنگ یا رنگدانه خود را از دست بدهد. این باعث می شود پوست شما روشن تر از رنگ طبیعی پوست شما به نظر برسد یا سفید شود. قسمت‌هایی از پوست که رنگدانه‌های خود را از دست می‌دهند، اگر کمتر از 1 سانتی‌متر عرض داشته باشند، ماکول یا اگر بزرگ‌تر از 1 سانتی‌متر باشند، لکه‌هایی نامیده می‌شوند. اگر در قسمتی از بدنتان که دارای مو است ویتیلیگو دارید، ممکن است موهایتان سفید یا نقره ای شوند.

این وضعیت زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما ملانوسیت ها را از بین می برد. ملانوسیت ها سلول های پوستی هستند که ملانین تولید می کنند ، ماده شیمیایی که به پوست رنگ یا رنگدانه می دهد.

ویتیلیگو چه کسانی را مبتلا می کند؟

ویتیلیگو همه نژادها و جنس ها را به یک اندازه درگیر می کند. در افرادی که رنگ پوست تیره تری دارند بیشتر قابل مشاهده است. اگرچه ویتیلیگو می تواند در هر فردی در هر سنی ایجاد شود، لکه های لکه زرد یا لکه ها معمولاً قبل از 30 سالگی آشکار می شوند.

اگر شرایط خود ایمنی خاصی دارید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ویتیلیگو باشید:

• بیماری آدیسون .
• کم خونی .
• دیابت (نوع 1) .
• لوپوس .
• پسوریازیس .
• آرتریت روماتوئید .
• بیماری تیروئید .

ویتیلیگو چقدر شایع است؟

ویتیلیگو در بیش از 1٪ از جمعیت در سراسر جهان رخ می دهد.

ویتیلیگو چگونه شروع و پیشرفت می کند؟

ویتیلیگو معمولاً با چند لکه سفید کوچک یا تکه‌های کوچک شروع می‌شود که ممکن است به تدریج در بدن شما پخش شوند. ویتیلیگو معمولاً روی دست‌ها، ساعد، پاها و صورت شما شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر قسمتی از بدن، از جمله غشاهای مخاطی شما (پوشش مرطوب دهان، بینی، ناحیه تناسلی و رکتوم)، چشم‌ها و گوش‌های داخلی ایجاد شود.

گاهی اوقات، لکه های بزرگتر به گسترش و گسترش ادامه می دهند، اما معمولاً سال ها در یک مکان باقی می مانند. مکان ماکول های کوچکتر با گذشت زمان تغییر می کند و تغییر می کند، زیرا مناطق خاصی از پوست رنگدانه خود را از دست می دهند و دوباره به دست می آورند.

میزان پوست آسیب دیده برای هر فردی که مبتلا به ویتیلیگو تشخیص داده می شود متفاوت است. برخی از افراد چند ناحیه بدون رنگدانه را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر از دست دادن گسترده رنگ پوست را تجربه می کنند.

انواع ویتیلیگو چیست؟

انواع ویتیلیگو عبارتند از:

• عمومی : این شایع ترین نوع ویتیلیگو است که باعث می شود ماکول ها در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند.
• سگمنتال : این نوع فقط یک طرف بدن یا یک ناحیه مانند دست ها یا صورت شما را تحت تاثیر قرار می دهد.
• مخاطی : ویتیلیگوی مخاطی بر غشاهای مخاطی دهان و/یا اندام تناسلی شما تأثیر می گذارد.
• کانونی : ویتیلیگوی کانونی نوع نادری است که در آن لکه‌های زرد در یک ناحیه کوچک رشد می‌کنند و در طول یک تا دو سال با الگوی خاصی گسترش نمی‌یابند.
• Trichome : این نوع باعث ایجاد سیاهی با مرکز سفید یا بی رنگ، سپس ناحیه ای با رنگدانه روشن تر و ناحیه ای از رنگ طبیعی پوست شما می شود.
• جهانی : این نوع نادر ویتیلیگو باعث می شود بیش از 80 درصد پوست شما رنگدانه نداشته باشد.

علائم ویتیلیگو چیست؟

علائم و نشانه های ویتیلیگو عبارتند از:

• لکه های پوست یا غشاهای مخاطی که رنگ خود را از دست می دهند. اینها می توانند سفید یا روشن تر از رنگ طبیعی پوست شما به نظر برسند.
• تکه های مو روی بدن شما نقره ای، خاکستری یا سفید می شوند.

علائم می تواند خفیف باشد و فقط ناحیه کوچکی از بدن شما را درگیر کند یا شدید باشد و ناحیه بزرگی از پوست شما را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو قبل از شروع دپیگمانتاسیون دچار خارش پوست می شوند .

کجا علائم ویتیلیگو را خواهم داشت؟

علائم ویتیلیگو می تواند در هر نقطه از پوست بدن شما ظاهر شود. رایج ترین مکان هایی که علائم ویتیلیگو را نشان می دهند عبارتند از:

• دست ها.
• پا.
• اسلحه.
• صورت.
• غشاهای مخاطی (داخل دهان، لب ها و بینی).
• اندام تناسلی (آلت تناسلی).

چه چیزی باعث ویتیلیگو می شود؟

کمبود رنگدانه در پوست شما (ملانین) باعث ویتیلیگو می شود. دلیل این اتفاق ناشناخته است. تحقیقات نشان می دهد که ویتیلیگو می تواند نتیجه موارد زیر باشد:

• یک وضعیت خودایمنی : سیستم ایمنی شما سلول های سالم (ملانوسیت ها) را به عنوان مهاجمان خارجی مانند باکتری هایی که می توانند به بدن شما آسیب برسانند اشتباه می گیرد. این باعث می شود که سیستم ایمنی شما بیش از حد واکنش نشان دهد و آنتی بادی هایی برای از بین بردن ملانوسیت های شما تولید کند.
• تغییرات ژنتیکی : یک جهش ژنتیکی یا تغییر در DNA بدن شما می تواند بر عملکرد ملانوسیت شما تأثیر بگذارد. بیش از 30 ژن وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به ویتیلیگو را افزایش دهد.
• استرس : میزان رنگدانه‌ای که سلول‌های ملانوسیت شما تولید می‌کنند ممکن است تغییر کند اگر استرس عاطفی مکرر یا استرس فیزیکی را بر بدن خود تجربه کنید، به خصوص پس از آسیب.
• محرک های محیطی : عواملی مانند اشعه ماوراء بنفش و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی می توانند بر عملکرد سلول های ملانوسیت شما تأثیر بگذارند.

آیا ویتیلیگو ژنتیکی است؟

در حالی که تحقیقات برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل ویتیلیگو در حال انجام است، مطالعات نشان می دهد که حدود 30 درصد موارد ویتیلیگو ژنتیکی هستند. این بدان معنی است که این بیماری ارثی است و شما می توانید ویتیلیگو را از خانواده بیولوژیکی خود به ارث ببرید. چندین جهش ژنتیکی ممکن بر نحوه عملکرد سلول های ملانوسیت تأثیر می گذارد. اگر یک جهش ژنتیکی سلول هایی را که رنگدانه پوست شما را می دهند هدف قرار دهد، علائم ویتیلیگو را تجربه خواهید کرد.

آیا ویتیلیگو دردناک است؟

نه، ویتیلیگو دردناک نیست. با این حال، شما می توانید آفتاب سوختگی های دردناکی را در قسمت های روشن تر پوست مبتلا به ویتیلیگو دریافت کنید. محافظت از خود در برابر نور خورشید با اقداماتی مانند استفاده از کرم ضد آفتاب، دور ماندن از آفتاب در ساعاتی که قوی‌ترین آن‌ها است و پوشیدن لباس‌های محافظ بسیار مهم است.

آیا ویتیلیگو عوارضی ایجاد می کند؟

اگرچه ویتیلیگو عمدتاً یک بیماری زیبایی است، اما ویتیلیگو ممکن است باعث موارد زیر شود:

• پوست حساس : لکه ها و لکه ها فاقد ملانوسیت هستند، بنابراین پوست شما نسبت به بقیه پوست شما نسبت به نور خورشید حساس تر است. این می تواند باعث شود پوست شما به جای برنزه شدن سریع بسوزد.
• ناهنجاری های چشمی : افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است برخی ناهنجاری ها را در شبکیه چشم (لایه داخلی چشم شما که حاوی سلول های حساس به نور است) و مقداری تغییر رنگ در عنبیه (قسمت رنگی چشم) داشته باشند. در برخی موارد، التهاب شبکیه یا عنبیه وجود دارد، اما بینایی معمولاً تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.
• استعداد ابتلا به شرایط خودایمنی : افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است بیشتر به سایر شرایط خودایمنی مبتلا شوند که بر عملکرد سیستم ایمنی بدن آنها تأثیر می گذارد. بیماری های خودایمنی رایج شامل کم کاری تیروئید ، دیابت و کم خونی است.
• چالش های عاطفی : افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است از ظاهر پوست خود احساس خجالت کنند. برخی از افرادی که مبتلا به ویتیلیگو تشخیص داده شده اند، اعتماد به نفس پایینی دارند. این می تواند باعث اضطراب یا افسردگی شود و باعث شود کسی بخواهد خود را منزوی کند یا از موقعیت های اجتماعی دوری کند. اگر این اتفاق افتاد، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود، یک متخصص سلامت روان یا خانواده و دوستان خود صحبت کنید.

ویتیلیگو چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینه بصری توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی معمولاً منجر به تشخیص دقیق ویتیلیگو می شود. ارائه دهنده شما ممکن است از لامپ وود برای مشاهده پوست شما استفاده کند. این لامپ از نور ماوراء بنفش (UV) استفاده می کند که به پوست شما می تابد تا به ارائه دهنده شما کمک کند ویتیلیگو را از سایر بیماری های پوستی متمایز کند. علاوه بر این، ارائه دهنده شما ممکن است از شما در مورد سابقه پزشکی و سابقه پزشکی خانوادگی شما سوال بپرسد.

چه شرایط دیگری شبیه ویتیلیگو است؟

شرایط دیگری نیز وجود دارد که باعث تغییر رنگ پوست یا از دست دادن رنگدانه می شود، از جمله:

• لوکودرمای شیمیایی : قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی صنعتی باعث آسیب به سلول‌های پوست می‌شود و در نتیجه نواحی سفید خطی یا لکه‌دار پوست ایجاد می‌شود.
• Tinea versicolor : این عفونت مخمری می‌تواند لکه‌های تیره‌ای ایجاد کند که روی پوست روشن ظاهر می‌شود، یا لکه‌های روشنی که روی پوست تیره‌تر ظاهر می‌شود.
• آلبینیسم : این بیماری ژنتیکی به این معنی است که سطح ملانین کمتری در پوست، مو و/یا چشمان شما وجود دارد.
• پیتریازیس آلبا : این عارضه با نواحی قرمز و پوسته پوسته پوست شروع می‌شود که به تکه‌های پوسته‌دار روشن‌تر پوست محو می‌شوند.

ویتیلیگو چگونه درمان می شود؟

درمان ویتیلیگو ضروری نیست، زیرا این بیماری برای بدن شما مضر نیست و فقط جنبه زیبایی دارد. اگر مبتلا به ویتیلیگوی گسترده هستید یا علائم جسمی‌تان بر سلامت عاطفی شما تأثیر می‌گذارد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به شما کمک کند تا یک گزینه درمانی برای ایجاد یک رنگ پوست یکنواخت با بازگرداندن رنگ (رنگ‌دانه) یا از بین بردن رنگ باقی‌مانده (رنگ‌دانه‌زدایی) در پوست خود بیابید. . درمان های رایج برای ویتیلیگو عبارتند از:

• داروها
• نور درمانی
• درمان دپیگمانتاسیون
• عمل جراحی.
• مشاوره.

داروها

داروی خاصی برای جلوگیری از تأثیر ویتیلیگو بر پوست شما وجود ندارد، اما داروهای خاصی وجود دارند که می‌توانند سرعت از بین رفتن رنگدانه‌ها را کاهش دهند، به ملانوسیت‌ها کمک کنند و یا رنگ را به پوست شما بازگردانند. داروهای درمان ویتیلیگو می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کورتیکواستروئیدها .
• مهارکننده های موضعی ژانوس کیناز (روکسولیتینیب).
• مهارکننده های کلسینورین

نور درمانی

نور درمانی یا فتوتراپی درمانی برای کمک به بازگشت رنگ به پوست شما است. ارائه‌دهنده شما از جعبه‌های نور، نورهای فرابنفش B (UVB) یا لیزرهای درجه پزشکی برای مدت کوتاهی به سمت پوست شما استفاده می‌کند. ممکن است چندین جلسه نور درمانی طول بکشد تا نتایج را روی پوست خود مشاهده کنید.

ترکیب داروی پسورالن خوراکی و اشعه ماوراء بنفش A (PUVA) مناطق وسیعی از پوست مبتلا به ویتیلیگو را درمان می کند. این درمان برای افراد مبتلا به ویتیلیگو در سر، گردن، تنه، بازوها و پاها موثر است.

درمان دپیگمانتاسیون

درمان دپیگمانتاسیون رنگ پوست طبیعی شما را از بین می برد تا با نواحی از پوست شما که مبتلا به ویتیلیگو هستند مطابقت داشته باشد. در درمان دپیگمانتاسیون از داروی مونوبنزون ​​استفاده می شود. شما می توانید این دارو را روی لکه های رنگدانه پوست خود بمالید. این کار باعث می شود پوست شما سفید شود تا با نواحی پوست شما که دچار ویتیلیگو هستند مطابقت داشته باشد.

عمل جراحی

جراحی یک گزینه درمانی برای افرادی است که ویتیلیگو تشخیص داده شده است. درمان جراحی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• پیوند پوست : پوست از یک قسمت بدن شما گرفته می شود و برای پوشاندن قسمت دیگر استفاده می شود. عوارض احتمالی عبارتند از: جای زخم ، عفونت یا نارسایی در رنگدانه. این را می توان پیوند کوچک نیز نامید.
• پیوند تاول : پیوند تاول از مکش برای ایجاد یک تاول روی پوست شما استفاده می‌کند و سپس ارائه‌دهنده شما بالای تاول را برمی‌دارد تا آن را به ناحیه‌ای از پوست شما که تحت تأثیر ویتیلیگو قرار گرفته است بچسباند.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است جراحی را توصیه نکند اگر شما:

• ویتیلیگو به سرعت در حال گسترش است.
• اسکار به راحتی.
• ایجاد اسکارهای برجسته که بزرگتر از زخم (کلوئید) هستند.

مشاوره

برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو، مشاوره یا مراجعه به یک متخصص سلامت روان را برای کمک به بهبود عزت نفس، اضطراب یا افسردگی خود که می‌تواند با تغییراتی در پوست آنها همراه باشد، مفید می‌دانند. ویتیلیگو می تواند باعث ناراحتی روانی شود و می تواند بر دیدگاه و تعاملات اجتماعی فرد تأثیر بگذارد. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است مراقب شما به شما پیشنهاد دهد که با یک مشاور ملاقات کنید یا در یک گروه پشتیبانی شرکت کنید.

چگونه می توانم از ویتیلیگو جلوگیری کنم؟

از آنجایی که ممکن است دلایل مختلفی برای ویتیلیگو وجود داشته باشد، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از آن وجود ندارد. شما می توانید خطر ابتلا به ویتیلیگو را با موارد زیر کاهش دهید:

• عادات ایمن قرار گرفتن در معرض نور خورشید را انجام دهید.
• با استفاده از مرطوب کننده روزانه از پوست خود مراقبت کنید.
• از استرس یا آسیب به بدن خود اجتناب کنید.
• مدیریت هر گونه شرایط خود ایمنی زمینه ای

اگر ویتیلیگو داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

ویتیلیگو بر ظاهر شما تأثیر می گذارد و می تواند بر احساس شما نسبت به پوست خود در موقعیت های اجتماعی تأثیر بگذارد. بسیاری از افراد با صحبت با یک متخصص سلامت روان راحت می شوند تا به آنها کمک کند اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند و عزت نفس خود را ایجاد کنند.

هیچ درمانی برای ویتیلیگو وجود ندارد، اما اگر مایل به درمان هستید، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی به شما کمک می‌کند تا درمان مناسب برای خود و پوستتان را انتخاب کنید.

آیا با ویتیلیگو رنگ طبیعی پوست من برمی گردد؟

حدود 10 تا 20 درصد از افرادی که ویتیلیگو دارند به طور کامل رنگ پوست خود را به دست می آورند. این در میان افرادی که:

• تشخیص زودهنگام قبل از 20 سالگی دریافت کنید.
• اوج گسترش بیماری را در عرض شش ماه یا کمتر تجربه کنید.
• علائم عمدتا در ناحیه صورت خود دارند.

اگر شما:

• بعد از 20 سالگی علائم ویتیلیگو را ایجاد کنید.
• علائمی روی لب ها، اندام ها یا دست ها داشته باشید.

چگونه ویتیلیگو را پنهان کنم؟

اگر از ظاهر ویتیلیگو بر روی پوست خود ناراحت هستید، می توانید لکه ها یا لکه ها را در خانه پنهان کنید:

• استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر. استفاده از ضد آفتاب ها برنزه شدن را به حداقل می رساند و تضاد بین پوست آسیب دیده و نرمال را محدود می کند.
• استفاده از آرایش برای استتار نواحی فاقد رنگدانه.
• موهایتان را با رنگ مو رنگ کنید تا با موهای سالم روی سرتان ترکیب شود.
• گرفتن میکروپیگمنتیشن ، که خالکوبی روی نقاط ویتیلیگو شما است. به عنوان آرایش دائمی برای پنهان کردن علائم بیماری عمل می کند.

آیا ویتیلیگو مسری است؟

خیر. ویتیلیگو مسری نیست. از طریق تماس فیزیکی از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند.

چه زمانی باید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنم؟

اگر:

• پوست شما به سرعت رنگدانه یا رنگ خود را از دست می دهد.
• رنگدانه به ناحیه وسیعی از بدن شما گسترش می یابد.
• تغییرات در پوست شما بر سلامت روان و رفاه شما تأثیر می گذارد.

چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟

• چه نوع ویتیلیگو دارم؟
• آیا پوست من رنگدانه خود را پس می گیرد؟
• چگونه از خود در برابر آفتاب محافظت کنم؟
• چه گزینه های درمانی برای پوست من بهتر است؟
• آیا فرزندان آینده من این شرایط را به ارث خواهند برد؟

تفاوت بین کچلی و وسیکالر چیست؟

کچلی و وسیکالر و ویتیلیگو شرایط مختلفی هستند که بر رنگدانه پوست شما تأثیر می گذارند. Tinea versicolor یک عفونت قارچی است که باعث ایجاد لکه های سفید، زرد، قرمز، صورتی یا قهوه ای در پوست شما می شود. ویتیلیگو یک بیماری خود ایمنی است که در آن رنگدانه از دست می‌رود. باعث می شود پوست شما روشن تر از رنگ پوست طبیعی یا سفید شود.

آیا پیبالدیسم همان ویتیلیگو است؟

خیر. هر دو حالت باعث ایجاد لکه های سفید یا روشن در پوست یا مو می شوند. پیبالدیسم زمانی اتفاق می‌افتد که بخشی از پوست شما ملانوسیت، سلول‌هایی که رنگدانه (ملانین) تولید می‌کنند، نداشته باشد. شما با پیبالدیسم متولد شده اید. ویتیلیگو زمانی اتفاق می افتد که بدن شما ملانوسیت دارد، اما آنها از بین می روند. شما در طول زندگی خود دچار ویتیلیگو می شوید.